setiap org ade tahap yg tertentu menahan kesabaran.
bukan mcm kesabaran org berpuasa je, menahan lapar dan dan dahaga sepanjang siang,
tp maghrib dah boleh berbuke..
kalau kesabaran yg bkn disebabkan berpuasa, contohnya, krisis makanan, berhari2 tak mkn, time tu la kesabaran manusia ni teruji sgt2.. nmpak cicak nk mkn.. tgok tgn kawan sendiri pon rase nak ganyah telan hidop2..
bayak lagi benda2 yg boleh mencapai tahap kesabaran yg maksimum, then dah tak boleh tahan lagi.
macam protien pulak contohnye, sampai tahap optimum 40 deg, then kalu exceeded, dia akan termusnah dgn sendirinya, nak lebih keji lagi, proses ni tak boleh berbalik.
walaupon sekarang bulan puasa, aku tak nak ambil contoh puasa di atas, tapi suka untuk aku menghuraikan dengan lebih mendalam proses2 kemusnahan 'seekor' protien.. nak amek contoh telur ayam ke, rambut hitam aku? telur ayam la..telur ayam sejenis protien, yang kalau korg perhatikan proses memasak telur ayam, for example, boiled telur, then dia jadi keras, pastu proses tu tak boleh berbalik, maksudnya telur ayam yg seawal td ade harapan nk jd anak ayam, kini musnah segala harapan tersebut.
to be continue~
padi segenggam dengan senang hati, lebih baik daripada padi selumbung dengan bersusah hati Maksud: Kesenangan hati lebih baik daripada kekayaan.
